کد مطلب:30535 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:15

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چرا خداوند انسان هايي را كه قرار است به طور جاوداني در جهنم معذّب باشند، خلق نمود؛ با اين كه ميدانست اين افراد جهنمي ميشوند؟

خداوند كسي را خلق نكرد تا او را به جهنم ببرد، بلكه انسانها را بدين منظور آفريد كه به بهشت بروند. خدا در قرآن ميفرمايد: من جن و انس را نيافريدم جز براي اين كه عبادتم كنند (و بدين وسيله به بهشت وارد شوند).(1) پس فلسفه آفرينش بشر اين است كه خدا را پرستش كرده و به قرب الهي رسيده و به بهشت پر از ناز و نعمت بار يابد، ليكن بهشت رفتن بايد با اختيار باشد و به اصطلاح دادني نيست كه به هر كس بدهند، بلكه كسب كردني است كه با اختيار و داشتن اعتقادات صحيح و اعمال صالحه بايد به دست آورده شود. قرآن ميفرمايد: به عصر سوگند! همه انسانها در زياناند و بازنده زندگي هستند، مگر كساني كه ايمان آورده و عمل صالح انجام دهند.(2)

بنابراين جهنميان را خدا براي جهنم رفتن نيافريده بلكه آنان با پشت پا زدن به قوانين الهي و پيروي از شيطان و نفس اماره راه جهنم را برگزيدهاند. خدا ميدانست اين افراد به جهنم ميروند، ولي با اختيار خود، يعني خداوند ميدانست جهنميان با اختيار خود جهنمي ميشوند. بنابراين علم خدا اينها را جهنمي نكرده، بلكه خودشان خويش را بدبخت كردهاند.

اما اين كه چرا با وجود علم الهي به جهنمي بودن آنها، آفريده شدهاند، بايد گفت: هنگامي كه يك نوعي آفريده ميشودكه افراد نوع استعداد رسيدن به سعادت و شقاوت در وجودشان هست و در وجود آنها اختيار قرار داده شده كه هر كدام را انتخاب كنند. طبيعي است كه برخي افراد راه بدبختي و گناه و ظلم را انتخاب نموده و برخي ديگر راه سعادت را.

اگر قرار بود همه سعادتمند شوند، عنصر اختيار و را انتخاب خوب و بد معنا نداشت و خوب و بد شناخته نميشدند، زيرا خوبي در مقابل بدي معنا مييابد. اگر حق انتخاب بدي و پليدي و كفر نباشد، خوبي و ايمان نيز انتخابي نخواهد بود. اين مسئله با سرشت انسان كه براي هدايت و سعادت اختياري آفريده شده است، منافات دارد. كافران نيز ميتوانستند ايمان بياورند. در انتخاب و اختيار آنها بود كه كفر را برگزينند يا ايمان را اما آنها كفر را انتخاب كردند!

خداوند چون فياض و بخشنده مطلق است و سرچمشه فيض همواره در جوشش است، همه انسانها را به وجود ميآورد و راه هدايت را (عقل و پيامبران و كتابهاي آسماني) در اختيارشان قرار ميدهد تا همه بتوانند از رحمت پروردگارشان بهرهمند گردند.

اگر كسي نخواست و خود را از قافله سعادتمندان جدا نمود، به خودش مربوط است، نه به كس ديگر.